Teknologjia dhe fëmijët…

Nga Spiro SAQELLARI – Specialist Komunkimi

SPIRO SAQELLARI

Jo shumë larg ne kohë, por në fillimet e shekullit që kaluam, enderrimtar me disa nofka jo të lezeteshme, do të quhej njeriu që do të guxonte të thoshte se në fund të shekullit, nga një kuti në shtëpi do të shikojmë gjithë botën; do ti binim asaj vërdallë në dy-tri orë; do ta shikonim nga mijra kilometra larg e do ishte vërtet e rrumbullaktë; lajmi do të shpërndahej për dy-tre  sekonda nga njëri cep në cepin tjetrin; me një kuti të vogël tek veshi, edhe duke shëtitur, do të flisje me kushëririn përtej oqeanit sikur ta kishe dy hapa larg.

Po edhe sot në këtë fillim shekulli, ëndërrimtar, do të të quajnë nëse do të thuash që në fund të tij, stërnipat tanë do të zgjohen në mëngjes në tokë, kafen do ta pinë në Hënë, drekën në Mars e darkën do ta hanë në Afërditë.

Teknologjia po na mahnit gjithmonë e më shumë me zhvillimin e saj. Gjithashtu, ajo po lehtëson gjithmonë e më shumë jetën tonë duke u bërë pjesë e rëndësishme e të gjithë fushave të zhvillimit të botës e të njerëzimit. Është pjesë e jetës së përditëshme.

Po fëmijët janë ata që do ta përdorin më shumë këtë teknologji moderne. Do ti gëzojnë më shumë të mirat e saj e do ta revolucionarizojnë më shumë atë. Po si po i ballafaqojmë ne fëmijët tanë me këtë teknologji që po zvëndëson kazmën e lopatën, librin edhe lapsin? Miqtë! Herë –herë edhe mamin e babin! Po i ballafaqojmë thashë më lart, por e vërteta është se po i përplasim.

 Fëmija lind në një dhomë katrore, hipën në një makinë katrore; ngjitet me një katror në katin e tij e futet përsëri në një katror ku e presin tre katrorë të rrezikshëm: televizor, kompjuter e celular.

Ja një ambient mbrëmjeje tek shtëpia e Kolit të vogël. Mami e përpirë nga seriali i radhës me revole e mustaqe, para një ekrani të stërmadh. Babi, i përpirë dhe ai afër një tastiere, pranë një ekrani më të vogël. Motra e madhe, edhe ajo e perpirë tek ekrani i vogël fare. Vetëm ai, Koli, jep e merr me një gjë që lëviz. Topin. E përplas në dysheme dhe lëshon nga një britmë të lehtë e cila shoqëroht nga tri “pusho” të forta të ardhura nga ekranet përballë. Në fund Koli dorëzohet. Mbështet kokën tek prehëri i babit. Përpihet tani dhe ai nga varavingot e zhurmat e ekraneve.

Në një shtëpi buzë detit e rrëzë pishinës…dy vëllezër, ende me bizhama, në moshën e pelivanit dhe bilbilit, në pikun e banjës, kacavirren në vend me duar e këmbë e me mimika si robotë përpara një ekrani me dy leva në duar. Më të rrallë shkëmbejnë ndonjë gjysëm fjalë e gjysëm shkelm.

Mami u mburret kolegeve në punë për mjeshtërinë e vogëlushit të saj. Ai i bën “zbor” celularit me dockat e tij të shkathëta. Dhe nuk mburret kot. Ai, vërtet, manovron me lehtësi në butonat e celularit. Po këpucët aman, ia lidh ende mami. E shetit, gjithashtu,

 Mario gollakun e ekranit duke e kapërcyer me kujdes nëpër shkallë e ruajtur për mrekulli nga flakët e dragoit, po sa i dalin shkallët e pallatit para kërkon shpejt e shpejt dorën e mamit. Mbeska e bukur, vetëm kur jepen reklamat, për të cilat “ngordh”, e hap gojën e gjyshja i fut cfarë të dojë. Ka shumë shembuj! Disa shumë të dhimbshëm! Pothuaj të gjithë fëmijët e prekur nga autizmi kanë kaluar orë të tëra përpara ekraneve.

Prindër të dashur! Fëmija që të zhvillohet do tokën, ajërin, diellin. Do “përjashta”, tjetrin dhe Ne pranë. Do shkopinj dhe gurë e jo lodra që bëjnë gjithcka vetë. Mendja e tij e bukur edhe një shkop e bën avion. Një kuti e bën raketë e bashkë me ty shetit botën. Po duhet që t`i jemi pranë. Fillimisht me lodra e lojra të thjeshta. Me kukulla që t`i veshin e zhveshin dhe jo me ato që janë veshur njëherë e mirë e nusërojnë me vështrim lozonjar. Janë disa ligje të zhvillimit që duan ajër, tokë, ujë të vërtetë. Objekte që na rrethojnë e gjëra konkrete që ngritën njerëzimin në këmbë e bënë që të shkëmbejmë me atë që kemi afër. Patjetër që ata do luajnë edhe me ekrane. Se me ata do kenë të bëjnë. Por, në fëmijëri, gjithmonë në shoqërinë e vëmëndjen tonë. Jo ti trajtojmë si gjeni, as si viktima, por si partnerë me aftësi e dëshira. Me një pedagogji të përshtatur për cdo moshë e në varësi të pjekurisë së tyre. Të mos heqim dorë nga tradicionalja, lojrat e lodrat tona. Dhe patjetër të rejat. T`i asistojmë e ndihmojmë të bëhen xhonglerë në të dya këto marifete. E ata do na e shpërblejnë, jo vetëm neve por gjithë njerëzimit duke bërë mrekullira.

Përgatiti : Spiro Saqellari

                                                                     

Si të ndihmojmë fëmijët me Çrregullimin e Spektrit të Autizmit të menaxhojnë COVID-19 dhe maskat?

Pandemia e COVID-19, na ka përballur me sfida të reja të panjohura më parë për ne. Vështirësia e menaxhimit të saj siç duhet është e vështirë për të gjithë, por veçanërisht edhe për fëmijët që kanë çrregullime të ndryshme të zhvillimit dhe akoma më shumë për fëmijët me ASD.
Sfidat e mbajtjes së maskës:


Shumë fëmijë me ASD janë hipersensitivë ndaj prekjes dhe fytyra është një zonë po ashtu shumë sensitive që kërkon kujdes për tu prekur nga të tjerët. Vendosja dhe mbajtja e një maske përfshin disa ndjeshmëri jo të këndëshme për këta fëmijë. Çdo element përbërës i saj mund të përbëjë problem apo vështirësi në mbajtjen e saj, nisur që nga materiali i vet maskës i cili mund të shkaktojë kruajtje dhe acarime të lëkurës dhe deri tek rripat elastik që vendosen pas veshit. Ndjesitë që krijohen edhe poshtë maskës, vështirësia për të marrë frymë normalisht apo nxehtësia që ajo prodhon, janë sërisht shumë të vështira për tu përballuar siç duhet nga të gjithë individët, por veçanërisht nga ata me këtë çrregullim.


Krahas këtyre ndjesive sensore jo fort të këndëshme, janë edhe barrierat e komunikimit, të cilat amplifikohen më shumë tek këta fëmijë apo të rritur që kanë këtë çrregullim. Çrregullimi i autizmit përfshin edhe aftësi jo të mira vizuale, duke bërë që ata të mos kenë mundësinë të lexojnë shprehjet faciale tek personat që kanë përballë dhe po komunikojnë me ta. Në kushtet kur të gjithë janë të pajisur me maska, e vetmja shqisë e cila dominon janë sytë dhe kontakti me to, por një vështirësi e përgjithshme e këtij çrregullimi është pikërisht edhe kontakti jo cilësor me sy që ata vendosin. Kështu që vështirësia vazhdon dhe rritet për këta fëmijë. Të gjithë faktorët e lartpërmendur mund të çojnë drejt frustrimit dhe keq-komunikimit. Megjithatë, fatmirësisht ka disa strategji të cilat mund ti ndihmojnë për ta menaxhuar më mirë këtë situatë.


Çfarë mund të bëjmë?
• Mund të demostrojmë vendosjen e maskës tek një person apo objekt i dashur për këta fëmijë, siç mund të jenë, kukullat prej pellushi, një pjestar i familjes me të cilin ata janë më shumë të lidhur, etj.
• Duhet të lejojmë fëmijën që të ketë mundësinë të zgjedhë mes llojeve të ndryshme maskash si në material ashtu edhe në paraqitjen që ato kanë.
• Fillojmë përdorimin e maskës gradualisht, duke ja dhënë fëmijës ta mbajë për disa minuta gjatë ditës, duke e lejuar ta heqe që të bëjë pushimin që kërkon dhe më pas ti vendoset prap. Kjo gjë kontrrollohet duke rritur gradualisht gjithmonë e më shumë kohën që fëmija duhet të mbajë maskën gjatë ditës.
• Planifikoni të dilni në ambiente të qeta dhe që kanë hapësira të mëdha në mënyrë që dhe fëmija të ndihet i suksesshëm në mbajtjen e maskës dhe të ketë mundësinë të bëj pushime të vogla mes kohës që i duhet ta mbajë jashtë.
• Përdorni një foto të printuar të një indivi i cili ka vendosur maskën dhe vendoseni atë tek dera, në mënyrë që të shërbejë si një e dhënë se sapo dalim nga shtëpia duhet të vendosim maskën. Këtë foto mund ta përdorni edhe në ambientet jashtë shtëpisë kur i kërkoni që fëmija të vendosë sërisht maskën.
• Jepini një çumçakiz ose një karamele me shije të këndëshme sapo të vëndosë maskën, në mënyrë që të ketë një shpërqëndrues në gojë dhe që aroma e gojës të jetë e këndshme dhe të mos ta bezdisë kur ka vendosur maskën.
Shpresojmë që këto strategji tju ndihmojnë në këtë sfidë të re dhe të vështirë për të gjithë ne.

Festa e fundvitit me fëmijët talasemikë në Lushnje.

Sot, stafi i Fondacionit Fëmijët Shqiptarë udhëtoi drejt Lushnjes dhe u takua me fëmijët që marrin shërbim në Qendrën e Hemoglobinopative për të shkëmbyer urimet e festave të fundvitit dhe për të shpërndarë dhuratat të cilat këtë vit u mundësuan falë znj.Enis Muka. Drejtuesja e Fondacionit Fëmijët Shqiptarë, Dr.Liri Berisha në mesazhin e përcjellë për prindërit dhe fëmijët që u mblodhën në një ambjent festiv, ndryshe nga ajo çka ofron e përditshmja e kësaj qendre, u shpreh se vëmëndja ndaj problemve të tyre nuk duhet shkëputur asnjë herë. Ajo theksoi:

“Ka qënë një vit i vështirë për të gjithë ne ky që po mbyllim. Problemet e shoqërisë tonë u shtuan edhe më shumë pas tërmetit të fortë që kaluam. Shumë të pastrehë dhe shumë lëndime. E në këto kushte duket sikur vëmëndja nga hallet që kishim dhe problemet e përherhshme shëndetësore zhvendoset pa kthim.Në fakt nuk duhet të jetë kështu. Ndaj jush nuk duhet të ketë në asnjë moment shkëputje të vëmëndjes, të shërbimeve dhe mbi të gjitha të solidaritetit për të dhuruar gjak. Muret e indiferencës mes atyre që kanë mirëqënie e shëndet duhet të bien e të shohin nga ju.

Këtë vit nga komuniteti juaj u nda nga jeta një njeri shumë i dashur, shumë i vëmëndshëm dhe shumë i kujdesshëm ndaj halleve dhe problemeve tuaja shëndetësore. Nga të gjithë Musa Zeneli, kryetari i Shoqates Talasemikët Shqipëtarë   njihej si “gjyshi i talasemikeve” dhe për ju ai ishte bërë zëdhënësi i çdo nevoje që ju kishit. Uroj që mes prindërve dhe mes vetë të rinjëve, të tjerë zëra si ai i Musait të ketë e të dëgjohen në mënyrë të tillë që nevojat dhe problemet tuaja të përcillen e të merren parasysh.

Falenderoj shumë stafin që me aq përkushtim u shërben .

Uroj shumë që ky vit të mos ketë sjellë më bebe të reja me sëmundjen e talasemisë.

Ju uroj një vit të shëndetshëm e mbi të gjitha mjaftushmerisht zemëegjerë me nevojat tuaja!”

Festa e fundvitit tek Motrat e Nënë Terezës.

 Për  mbi 10 vite shkojmë në të njëjtën strehëz, te ajo e Motrave të Nënë Terezës për të uruar Krishtlindjen dhe festën e ndërrimit të viteve me të moshuar shumë të sëmurë, në nevojë për shërbimet e përditshme dhe të mezipritur për pak shoqëri dhe  ngrohtësi shpirtërore.

E ofruam me shumë bujari. U ulëm dhe biseduam me ta. Ndamë minuta të këndëshme për kujtimet e tyre më të bukura dhe për ditët që kalojnë duke marrë shërbim nga Motrat e Nënë Terezë. Nën kujdesin Credins Bank u dhuruam nga një shall të ngrohtë dhe ëmbëlsirat e festës. Dr. Liri Berisha u kujtoi të gjitha zonjave se nën strehezën e shtëpisë së motrave të Nënë Terezes  duhet të ndihen me fat dhe të bekuara, pasi në këto ditë të vëshitra shumë të moshuar të tjerë kanë mbetur të pastrehë si pasojë e tërmetit dhe pa një vakt të ngrohtë.

Festat sjellin dritë aty ku ajo mungon.

Festat sjellin shpirt aty ku jeta është treguar e kursyer.

Festa të gëzuara të gjithëve!

Festa e fundvitit ne Qendrën Rajnale për Autizmin në Farkë

Një festë që përtej ngjyrave, organizimit dhe dhuratave solli shumë gëzim tek fëmijët, shumë familjaritet mes nënave dhe baballarëve dhe shumë harmoni mes tyre dhe stafit. E tillë ishte panorama e ambjentit festiv të fundvitit në Qendrën Rajonale për Autizmin në Farkë ku fëmijë të të dyja qëdrave ju gëzuan festës që Fondacioni Fëmijët Shqiptarë kishte përgatitur për ta falë kontributit në dhurata të dy sponsorve Credins Bank dhe FLORFARMA Sh.p.k.

Drejtuesja e Fondacionit Fëmijët Shqiptarë Dr.Liri Berisha në mesazhin e fundvitit drejtuar stafit dhe prindërëve u shpreh se festat e fundvitit nuk janë thjesht një ndërrim vitesh në kalendar por edhe një përcjellje kohësh që sjellin misione të reja me energji dhe vullnet më të fortë për punët që janë nisur.

“Javët e fundit kaluam të gjithë kohë të vështira. Fatkeqësia natyrore që përfshiu vendin solli shumë dhimbje, shumë lot, panik dhe frikë. Kjo ngjarje u ndje jo pak  edhe tek fëmijët tanë të cilët e përjetuan në dimensionet e tyre edhe më të vështira. Edhe në këto kushte disa nëna të fëmijëve tanë, dolën ngë shtëpitë dhe shkuan në zonat e fatkeqësisë për të dhënë mbështetjen e tyre për fëmijët që mbetën pa strehë duke u dhënë atyre shumë dashuri, ngrohtësi dhe solidaritet.Ky është shpirti i nënave të fëmijëve tanë që në ditë të vështira dinë të mbajnë dhe të ndajnë hallin, dinë të japin forcë nga forca e tyre e rimëkëmbjes së përditshme dhe dinë të japin zemër. Uroj që të gjithë bashkë këto ngjarje të na bëjnë më të fortë, të shohim shpirtin e solidaritetit më të fortë se kurrë e ta vëmë atë në funksion të nevojave të fëmijëve tanë .Uroj që 2020 të jetë një vit i mbarë dhe i arritjeve të mëdha për fëmijet tuaj. Çdo arritje në drejtim të pavarësimit të një fëmije sjell shpresë  për fëmijët e tjerë”- u shpreh Dr. Liri Berisha.

Mirënjohje përjetë z.Scaglione!

I është gjëndur shumë familjeve shqiptare në ditë të vështira. I është afruar skamjes institucionale të viteve të para pas komunizimit me shumë bujari. Ka mbështetur me të gjitha mënyrat njerzit në nevojë dhe në vështirësi duke u dhënë shpresë dhe besim. U tregoi të gjithëve atyre që takoi se dramat e rënda kalohen duke u mbështur tek njëri-tjetri e duke patur besim në zot.

I tillë do të mbahet mend dhe do të kujtohet themeluesi i Fondacionit Fëmijët Shqiptarë Domenick Scaglione, portreti i të cilit sot është skalitur mbi këtë piedestal në hyrje të Qendrës Rajonale për Autizmin në Farkë, aty ku ai provoi edhe emocionet më të forta të kënaqësisë dhe gëzimit kur e pa të përfundur si vepër.

Atë ditë ai u shpreh: “Mund t’ju them vetëm se jam thellësisht i prekur nga prezenca , kontributi dhe interesi juaj që keni shfaqur në këtë mision të mrekullueshem, i cili nuk është përmbushur vetëm nga donacionet dhe interesimet e secilit prej jush këtu dhe të tjerëve që nuk janeë prezent, por veçanërisht si rezultat i përkushtimit të zemrës së madhe të një zonje , dedikimi i së cilës nuk ka kopje, pasi jeta e saj është e tëra në funksion të mirëqënies së fëmijëve, dhe kjo është zonja Liri Berisha.Nuk duhet të harrojmë se kemi vetëm një jetë për të jetuar dhe në këtë jetë duhet lënë diçka prapa”

Arti rrenjos përjetësisht vlera dhe vlerat përcillen përgjithmonë ndër breza. Me këtë filozofi u përurua në një ceremoni shumë të ndjerë e modeste, përmendorja e Domenikut, ku Presidentja e Fondacionit Fëmijët Shqiptar Dr.Liri Berisha përcolli mes bashkëpuntorëve, miqve dhe dashamirësve të ftuar, mirënjohjejen dhe rrespektin për misionin që ai themeloi dhe kontributin e jashtëzakonshëm që dha përmbi një dekadë në Shqipëri duke promovuar vlera të jashtëzakonshme humanizmi dhe bamirësie.

“Më shumë se nga çdo gjë ai do të mbahet mend dhe do të nderohet sepse influencoi në ngritjen e një mentaliteti të ri pune dhe ndihme, një mentalitet i cili nuk ishte aplikuar ndonjëherë në Shqipëri dhe dha rezultate.Filloi të bëhej arkitekti i aktiviteteve dhe inisiativave të cilat dhanë rezultate pozitive.Një nga keto rezultate është edhe vetë Fondacioni Fëmijët Shqiptarë”- u shpreh Dr.Liri Berisha.

Miq të ngushtë, miq të rastësishëm, bashkëpuntor e dashamirës përcollën në këtë takim promovues të bustit të tij kujtime dhe mbresa të jashtëzakonshme.

Një nga ish studentët që ka përfituar nga programi i lidershipit  “Lead Albania”,  mbështetur nga Fondi Shqiptaro-Amerikan, ku ai ishte kryetar dhe anëtar bordi, për formimin e tij profesional Admir Malaj e kujton Domenikun si njeriun që me vendimet e tij ka prekur të ardhmen e shumë të rinjve shqiptare.

 “Z.Domenick Scaglione si kryetar dhe si anëtar i i bordit ka marrë shume vendime të mira, që më kanë prekur mua personalisht por dhe të rinj të tjerë shqiptarë. Ai ka ndikuar që këtu të krijohen programe leadershipi, të ketë bursa studimi dhe shumë mundësi të tjera për të rinjtë dhe nga eksperienca personale mund të them që ai ishte shumë i lumtur për këtë” –u shpreh Admir Malaj

Elizabeta Gjoni dhe Genc Boga , antare bordi te Fondacionit Femijet Shqiptare, e kane takuar shume shpesh Domenickun dhe me te kane ndare jo vetem biseda pune por edhe shume mendime te vyera per jeten.

“Domeniku mendonte që grumbullimi I njerëzve me vullnetin, me deshirën , me parimin që kush ka një jetë gjeneroze të ndaje diçka me të tjerët, organizmi i tyre ishte ajo që e dallonte Domenikun nga të tjerët”- u shpreh z. Genc Boga

“Domeniku na mesoi se si bamirësinë ta ngremë në një institucion.Ne në fakt e kemi bamirësinë si kulture, e kemi si individ, si biznes, apo edhe si familje që të ndajmë me njerëzit e tjerë në ditë të zakonshme diçka, por këtë ne e bëjmë në mënyrë sporadike. Domeniku na mësoi se si ta ngremë në institucion dhe kështu të bësh vepra të mëdha”- u shpreh znj. Elizabeta Gjoni.

Ish drejtori i Maternitetit “Mbretëresha Geraldinë” z.Halim Kosova do t’ja dijë për nder gjithmonë Domenikut që falë vëmëndjes dhe vizionit të tij, laboratori genetik u pajis me aparatura për diagnostikimin e hershëm të sëmundjes së talasemisë që në këtë jetë të mos vinin më foshnja me këtë sëmundje.

“Unë do ta përkufizoja si një njeri që varfëria e tejskajshme e tij në fëmijëri e ktheu në një bamirës shumë të madh për njerëzit në nevojë për pjesën tjetër të jetës së tij .Te gjitha mësimet që ai kaloi në kurrizin e tij i ktheu në forcë për të ndihmuar njerzit në nevojë”- u shpreh z.Halim Kosova

Tritash Shehu, ish minister por edhe mjek e politikan i rëndësishëm, e vlerëson figurën dhe kontributin e Skagliones me vlera të jashtëzakonshme

“Gjithmonë ka qënë i njëjtë, i qeshur, i afërt, i përzemërt, i thjeshtë, bashkëpunues, ndihmues edhe ne momentet tona më të vështira.Kështu ka qënë gjithmonë pranë njerëzve që kishin problem”- u shpreh z.Tritan Shehu

Kujtime të vecanta solli edhe Lauresha Basha, përkthyesja dhe bashkëpuntorja qe e asistoi Domenikun në takimet e rëndësishme të punës që ai zhvilloi në Shqipëri.

“Të gjithë ne që filluam punë në Bankën Amerikane, mësuam në rradhë të parë prej tij, integritetin si parimin kryesor që duhej të na udhëhiqte në punën tonë. E kam njohur pastaj si filantrop dhe forca e tij përveç asaj që mobilizonte të gjithë njerëzit, ai na mësoi edhe ne, që ndonëse njeriu jo gjihtmonë ka para mjaftueshëm mund t’i dedikojë të tjerëve kohën e tij”- u shpreh znj.Lauersha Basha

Në fund, një mesash erdhi edhe nga autori i bustit, z.Isa Baliaj, I cili e quajti veten të nderuar që skaliti portretin e një njeriu të rrallë si Domenicku

Të gjithë miqtë dhe dashamirësit e Domenikut u përmallën në fund të takimit me një dokumentar historik kushtuar punës dhe kontributit që ai ja kushtoi Shqipërise për gati 15 vite, ku shumë mesazhe dhe thënie te tij u rikujtuan të gjithëve se jeta merr vlera kur ja dedikon të tjerëve!

Samiti për Paqen nderon Dr.Liri Berishën me çmimin “Gratë e virtytshme”.

Në kuadër të Samitit për paqen në Europën Juglindore që po zhvillohet këto ditë në Tiranë, Rrjeti global i grave për paqen në botë, nderoi Dr.Liri Berishën me çmimin “Gratë e virtytshme”.

Ky çmim, ju dha Dr. Liri Berishës në shenjë vlerësimi për kontributin e veçantë dhe të çmuar në ndërtimin e kulturës së paqes në botë. Sipas organizatorëve, gra si znj. Berisha , kanë vendosur zemrën dhe shpirtin për hir të të tjerëve, i kanë dedikuar jetën e tyre për hir të fëmijëve dhe njerëzve të cilët kanë kaluar vështirësi dhe vuajtje, të cilat një njeri nuk i imagjinon dot.

Presidentja dhe organizuesit e takimit u shprehën se janë mahnitur nga qendra rajonale për Autizmin dhe punën që bëhej aty me shërbimet që ofroheshin e ku shumë fëmijë përfitonin nga shërbimet terapeutike për autizmin.

Dr.Liri Berisha, e nderuar për vlerësimin e rrallë dhe të jashtëzakonshëm, falenderoi drejtuesit e këtij organizmi dhe ndër të tjera u shpreh se këtë cmim e përkthen në më shumë misione në të të ardhmen për fëmijët e sëmurë dhe në nevojë.

Ndër të tjera ajo u shpreh: “të kontribuosh në jetët e femijëve me probleme shendetësore ke kontribuar në paqen shpirtërore të vatrave familjare.Ne gratë jemi forca më e madhe e kurajos njerëzore dhe gjerdanet që na rrinë më bukur janë ai i mëmësisë dhe ai i dashurisë njerëzore.Nga këto misone bota është berë më e paqtë dhe më e bukur. Unë uroj jo vetëm si nënë e si grua, por dhe si mjeke, që mesazhet e nenave në mbarë botën për fëmijët e tyre në vështirësi e në nevojë të degjohen, vlerësohen, dhe mbështeten pasi vetëm keshtu shpirti dhe bota do gjejnë paqen, dhe paqja siç thotë Nënë Tereza, fillon me një buzëqeshje”

Me këtë çmim, të cilin shumë pak gra në botë e kanë marrë deri më tani, u nderua edhe Dr.Feride Rushiti, themeluese dhe drejtuese ekzekutive e Qendrës për rehabilitmin e viktimave të torturës në Kosoë, një nga aktivistet e para në këtë vend.

Çmimi u shoqërua edhe me një vlerë monetare në shumën 1000 Euro për llogari të Fondacionit fëmijët Shqiptar.